ποτητύν

Α

(κατά τον Ησύχ.) «τὸ πίνειν».

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. έχει σχηματιστεί από θ. πο- τού πίνω* (πρβλ. πότη-μα) με επίθημα -τύς (πρβλ. ποθη-τύς), αν βεβαίως δεν πρόκειται για εσφαλμένο τ.].